Cerpen : LUAH MAN RIFKA

Pt. Julianus P Limbeng


“Enggo kupilih Abraham, gelah banci iperentahkenna anakna ras kesusurenna gelah

erkemalangen man Bangku, janah ilakokenna kai si benar ras bujur.”

(Kejadin 18:19”


Tiap erpagi-pagi pukul lima ugape enggo pasti aku medak, aminna gia aku tunduh pukul sada entahpe dua berngi. Kebiasaan medak si bage labo erkiteken sora mesjid si pas kel ilebe-lebe rumahku si ersora tiap erpagi-pagi, tapi erkiteken enggo kin terbiasa mulai anak-anak nari. Ertoto aku, emaka kubuka Pustaka Si Badia, janah kurenungken guna kupake ibas kegeluhenku segedang wari. Kutatap ayo anakku, Rifka, badeh denga kel pertunduhna. Ibas ayona teridah ia cirem, aminna gia megatin lalit waktuku erjaga-jagar ras erkanam-kanam ras ia. Kuemma perdempakenna Bukana matana, cirem ia, janah tunduh ka ia mulihi.

Bagepe ndehaangku enggo leben nikapken the manis ras nasi goring man sarapenku. Sebab bagi biasana, kentisik nari lawes me aku narik koasi (angkuten kota). Ndeharangku sekalak si medate, cerdik, mediate, janah la pernah jungut-jungut amin gia kegeluhen kami ndauh kel bedana ras kerina tetangga kami si mayoritas kalak bayak. Ndeharangku tetap beluh ngataken bujur man Dibata ibas siugapana pe.

”Iah, sarapen kam lebe Pak”, nina. “Ras kita”, ningku man bana. Dung kenca kami sarapen duana, kukataken man bana maka sendah aku la narik, erkiteken mobil bas bengkel denga. Lang kin pe enggo lima wari aku narik la erngadi-ngadi. Ateku maka sendah kupake waktuku guna ras keluargangku.

Rumah si ingani kami genduari eme rumah sekalak anggota perpulungen ibas perumahen sicukup mewah. Empuna sangana tugas i Belanda sebagai atase Budaya. Sebelumna kami ngontrak bas samping perumahenn mewah e, eme ibas ingan si kumuh. Tapi secara admministrasi gereja, kami sada perpulungen jabu-jabu ras ia. Bas PJJ me kami sitandan. Bas gereja me kunanami lait diskriminasi, amin gia gundari melala kalak ngatakenca maka bas gereja e pe gundari enggo lit kelompok-kelompok. Kalak si musil kurang iperdiateken, janah labo itandai, bagepe lit implikasina kubas pelayanen diakonia karitatif. Tapi pengakapku beda. Banci ikataken ibas PJJ e kami si musilna, tapi la kuidah erpandangen pengenehen kalak man kami.

“Daripada ngontrak-ngontrak denga nge kam, adi kam lebe ngiani rumahta enda, ma meriah nge ukurndu Pa Rifka ?”, nina empu rumah e ope langa ia berkat ku Belanda. Emaka kami me ngianisa rumah e, sekaligus njagaisa. Sebagai sekalak supir, tentuna mbelin kel penampatna man kami sekeluarga. Situhuna bicara kontrakkenna rumah e jutaan regana.

Sada wari aku ras ndeharangku, bagepe ras anakku i rumah, tuhu-tuhu meriah kel akap kami, sebab jarang kel kami ras-ras pulung, kecuali wari minggu kenca mulih gereja. Emaka sung kundul kami ruang tamu, sung kundul umba-umba (teras), bagepe erdakan kami ras-ras. Kugelati bawang merah, giling ndeharangku lacina. Bagepe anakku Rifka la ketadingen, cucina piring-piring kotor. Kenca dung man ciger, kundul-kundul me kami ibas umba-umba janah ngerana-ngerana. Lit lalap sinaruhken parcel ku rumah tetangga-tetangga kami. Lit parcelna galang, lit ka si kitik. Setiap rumah lit sinaruhken parcel erkiteken lanai ndekahsa natal ras lebaran. Kebetulen wari natal ras lebaran la ndauhsa waktuna ibas tahun enda. Kepeken hal sibagenda rupana enggo lit piga-piga wari dekahna, janah jadi perhatin anakku Si Rifka amin gia lima tahun denga umurna.

“Pak, kita koq tidak dapat hadiah seperti orang itu ? Orang itu udah dapat banyak lho Pak… Kita koq satupun belum ?”, nina. Sinik aku. La minter ku jabab. Bagepe ndeharangku tatapna saja ayongku, minter ia ku dapur. Uga lah ningku njababsa gelah angkana ateku. Tapi la denga kudat jawabenna. “Rifka juga mau dong Pak dapat hadiah seperti orang itu..”, nina ka tole. “Oh…ya, Rifka juga nanti pasti dapat hadiah seperti orang itu”, ningku njababsa. “Benar nich Pa..?” “Ya, benar dong, Rifka kan anak yang baik….”, ningku. “Benar ya pa…”, nina janahna ngema ayongku. Emaka minter ia kiam ku dapur ngatakenca man nandena.

Rukur aku, bagem adi anak-anak, mis kel ia terarap-arap. Emaka la aku pang erbual man bana. Sebab kune kenca la kutepati janji e, mis kel akapna aku perbual. Em resikona adi tading ijenda ateku. Ise kin lit ngirim parcel man kami, adi pendahinku pe tiap wari mutar-mutar setiur ku kawes kemuhun, janah ngalur-ngaluri pasar si nggedang tiap wari ndarami sewa, nina ibas pusuhku. Adi lalit kari parcel e reh, ugape lanai ia tek man bangku, janah nembeh kel ia man bangku. Adi tukur ningen, pasti meherga…., Ah…, adi la tukur…., Em adi tading komplek bayak ari. Emaka nina ibas ukurku, bagem dage kupala-palai pagi nukursa, janah kusuruh pagi kalak naruhkenca ku rumah, gelah meriah kel ukur anakku e ngalokenca pagi, ateku. Gelah ia pe meherga akapna bana, janah la ia minder ras tetagga-tetanggana e adi erkuan, bagem ibas pusuhku.

Pepagina, kenca pagi-pagi aku narik, ciger wari kunnen seb ibas pernakan si bahan jadi ingan ongkos penumpang, enggo lit kira-kira buena enem puluh empat ribu rupiah. Adi nukur parcel ningen, langa cukup. Emaka kupinjam me lebe sen Gajut temanku sama-sama supir. “Bas kam lit nge kuakap e Pal, pinjam lebe senndu dua ratus ribu, nta…”, ningku. “Banci pal, man kai kin e?”, nina. “Enggo me lit perluna atendulah…”, ningku. Emaka minter kel berekenna. Emaka minter aku lawes ku Metropolitan Mal. Kunehen ergana, emaka kupesan sada, janah kubereken alamatna kuja man kirimenken. Pengirimna kubahan gelar kalak sideban, gelah tempa-tempa parcel enda rehna ibas kalak sideban nari. Kenca bage kulanjutken ka narik, gelah utang e banci lampas tergalari.

Kira-kira pukul lima karaben, mulih me aku ku rumah. Kulampasi mulih, sebab meriah kel kari akap anakku ndai ateku. Minter nari nge kari ia tawa-tawa nceritakenca man bangku ateku. Aku tuhu-tuhu meriah kel ukurku, sebab enggo kubayangken uga riahna ukur anakku dat hadiah e. Sebagai sekalak orang tua, meriah kel ukur adi banci si ban meriah ukur anak-anak ras seisi jabu.

Seh kenca aku i rumah, ku pencet bell, janah erlebuh ndilo Rifka. Debet-debet bas pusuhku, uga kari perlompat anakku e ateku, sebab enggo kubayangken ia enggo dat hadiah sini tuhu-tuhu iarapkenna. Kupencet ka bell sekali nari, tapi lalit tanda-tandana jelma lit rumah. Enggo labuh mis ukurku. Kuja ndia anakkku ras ndeharangku ndai, ateku. Memang bagi biasana ndeharangku nggit erbinaga barang-barang man temanna sesama Moria. Sitik-sitik pe terakap kel nampati perbulangenku, atena. Emaka erkiteken lalit sora bas rumah nari, piah kukundulken me bas gerbang pagar rumah ingan kami tading e nimai anak ras ndeharangku.

Enggo setengah jam aku dekahna nimai. Emaka ndauh-ndauh nari lit kuidah sekalak si ersepeda motor mbaba kotak-kotak, janah iperdiatekenna kerina nomor rumah segedang dalan e. Emaka ngadi ia pas lebe rumah kami. “No B-166, rumah Rifka pak ya….?”, nina. “Ya betul”, ningku. “O..ya, ada kiriman”, nina. Emaka tang-tangina tinali singiket barang ndai, janah berekenna man bangku rikut ras tanda terimana si man tanda tanganen, emaka lawes ia. “Barangku ndai ateku.”

“Oh, enda maka, ateku kin ndai anakku ngalokenca, tapi aku ka kepe jadina singalokenca….” Kubenterken ateku parcel e ku tong sampah, sebab la kel she bagi sura-surangku. Kutatap ndekah.., lit roti, syrup marquisa, buah pir, ras sidebanna. Tuhu-tuhu galang. Kuga ndia ban maka anakku ngalokenca ateku. Adi benterken, rugi. “La kin banci meriah kuban ukur anakku Tuhan..?”, ningku ibas pusuhku. Kupala-palai kap gelah meriah ukurna.

Rukur aku terdauhen. Bual kap aku e…., kubuali kap diringku ras keluargangku. Tapi salah kin adi erbual guna simehuli ? sibagenda rupana me nggurgari terus ibas pusuhku. Bagem aku rukur, janah lanai kugejap enggo ngadi sada becak ilebe-lebe rumahku. Datas becak e nari nusur me ndeharangku ras anakku. “Uga maka lampas kel kam sendah mulih Pak ? La lah enggo kam ndai ndekah nimai kami ?”, nina alu ayona si cirem. La kujawab penungkunenna e, bagi si pagit tempa kuakap, tapi ndeharangku la iangkaina engkai maka aku bage. Tapi anakku Si Rifka, minter kel tangkapna parcel si lit ilebe-lebengku. Minter kel ia tawa janah meriah kel akapna. Pala-palaina ngangkatsa aminna gia labo ia ngasup. “terimakasih ya Pa…., terimakasih…. Rifka dapat hadiah..”.

Nandena heran ngidah aku, erkiteken la kujawab penungkunenna, ia pe sinik saja ka. Tapi meriah kel ukurna ngidah anak kami Rifka ndatken parcel e. Tapi ayongku tetap la meriahsa, kena la seh kuakap.Emaka erkite-kiteken meriah kel ukur anakku, emaka kupala-palai cirem. Kepeken riahen akapna adi bapana langsung mbereken hadiah e asangken kalak sideban. Ibas parcel e lit tertulis pengirimna: Tn. Kun Chi Pou, Jakarta Barat nari, bagepe lengkap ras kartu natalna. Ndeharangku labo ngangkai kerina e. Labo tehna ise Kun Chi Pou. Bagepe anakku, labo tehna kai tulisen e ertina, tapi ibas ukurna ia enggo dat hadiah ibas bapana nari. Bapa sierkeleng ate nandangi anak jabu, seisi jabu si teridah arah perbahanenna si erkemalangen man Tuhan, bagi nina tertulis ibas pustaka si badia Josua 24:15.

“Kalau tetangga kita yang kasih orang lain, Rifka paling senang, karena yang beri Rifka hadiah Bapakku sayang…..”, nina janahna ngemma ayongku.

Bj. Menteng, 20 Maret 2003. [06/05/06].

Comments

Anonymous said…
Спасибо понравилось !
Anonymous said…
Спасибо понравилось !
Anonymous said…
Hi, i just want to say hello to the community

Popular posts from this blog

Drama Natal : SAHABAT SEJATIKU

Drama Natal